Çocuk yetiştirirken herkesin tutumu, tarzı elbette ki farklıdır. Fakat ölçeklerle belirlenen çocuk yetiştirme de ebeveyn tutumları, 4 tarzdan oluşmaktadır.
1) Otoriter Tarz: Ebeveyn bir dizi kurallar, standartlar belirler ve çocuktan bu kurallara uymasını bekler. Bu kurallar, beklentiler çocuğun olgunluk seviyesinin üzerindedir. Çocuk üzerindeki kontrol çok yüksektir. Ebeveyn çocuğun ihtiyaçlarına karşı duyarlı değildir, sıcak sevecen bir tutum yoktur. Aksine katı, sert bir tutum vardır. Çocuğa, neden kural konduğu neden bunları yapması gerektiği anlatılmaz.
2) Açıklayıcı otoriter (demokratik) tarz: Yukarıda olduğu gibi bir takım kurallar, beklentiler var fakat farkı, burada ki kuralların çocuğun seviyesine onun olgunluk düzeyine göre olmasıdır. Ebeveynin çocukla iletişimi oldukça iyidir. Çocuğa kuralların nedenleri hakkında bilgi verilir. Bunu yaparken ebeveyn duyarlıdır, sevecendir, ilgi ve sıcaklığını göstererek yapar. Çocuğa saygı gösterilir.
3) İzin verici tarz: Bu tarzda evde otorite çocuktur. Ilgi ve isteklerin merkezi çocuktur. Ebeveyn çocuğun isteklerini karşılamaya çalışır. Kural ve standartları en az belirlenmiş olan aile tutumudur. Çocuk üzerindeki kontrol düşüktür. Ebeveyn hoşgörülü ve sıcaktır fakat çocuk, sorumluluk almaktan kaçan şımarık çocuk olarak adlandırılır. Bu çocuklar ileri ki hayatlarında okulda, işte birtakım kurallarla karşı karşıya kaldıklarında hayal kırıklığı yaşarlar. Sosyal açıdan kolayca uyum sağlayamazlar.
4) ihmalkar tarz: İlgisiz tarz da denilebilir. Çocuk üzerinde kontrol yoktur. Ebeveyn çocuğa kural koyup denetlemez. Çocuğa yeterince sevgi, saygı, ilgi gösterilmez. Çocuk sayısı çokluğundan, maddi sıkıntı, geçim sorunu yada çocuğun bilerek kendi haline bırakılması sonucu oluşur. Bu tarz çocuklar, saldırganlığa meyilli, ilgi çekmek isteyen ve etrafına zarar veren çocuklardır.
