Boşanma öncesi dönemde ebeveynler yaşadıkları çatışmalar nedeniyle sıklıkla çocuklarına karşı ilgide azalma yaşarlar. Bu süreçte çocuk çevresinde olup biten çatışmaları yaşı ve gelişim seviyesine göre algılayabilir. Boşanma hiçbir zaman bir çocuğun istediği bir durum değildir. Aile birliğinin parçalanması istenmeyen bir durumdur. Ancak mutsuz ve çatışmalı bir evde büyümektense tek ebeveynin olduğu daha sakin ve huzurlu bir ev çocuk için daha uygundur.

Boşanma durumunda ve sonrasında anne babanın ebeveynlik işlevlerini ihmal etmemeleri çocukla tutarlı ve sevgi dolu etkileşimi sürdürmeleri çocuğun ve gencin boşanmadan en az etkilenmelerini sağlar.

Anne babaların boşanma konusunda çocuğa ve gence en doğru yaklaşımı aşağıdaki gibi sıralanabilir:

  • Ayrı yaşamanın ne anlama geldiğini, (özellikle küçük çocuklarda) anne ve baba birlikte, suçlayıcı olmadan konuşarak çocuğun anlamasını sağlamak.
  • Çocuğun yaşına uygun bir biçimde boşanmanın onların suçu olmadığını, ama onları nasıl etkileyeceğini açık ve sade bir dille anlatmak.
  • Çocuğu her zaman sevileceğine, en iyi şekilde bakılacağına inandırmak ve bu doğrultuda davranmak.
  • Çocukları diğer ebeveynle mutlu ve sıcak bir ilişki için cesaretlendirmek.
  • Eski eşle ilişkiyi mümkün olduğunca sorunsuz sürdürmek, Çocuklarla ilgili konularda işbirliği yapmak, bu mümkün değilse de en azından aradaki sorunları çocuklara yansıtmamak.
  • Çocukların hayatlarındaki başka insanlardan ve uzmanlardan yardım ve rehberlik istemeleri için onları cesaretlendirmek.