Yapılan en son araştırmalardan bir tanesi baba sevgisinin kişilik gelişiminde en büyük etkiye sahip etmenlerden bir tanesi olduğunu söylüyor. Dünyada anne babasını seven insanların sayısı her zaman için onlardan nefret edenlerin sayısından daha fazladır.
Baba tarafından verilen sevgisi en az annenin sevgisi kadar-hatta bazen daha fazla- çocuğun gelişimine etki ediyor. Bu bulgu, anne babanın reddi veya kabulünün, çocuklukta ve ergenliğe geçiş sürecinde kişiliğin oluşumuna etkisini inceleyen bir araştırmanın sonucunda bulunuyor.
Tüm dünyada, 10 binin üzerinde katılımcının olduğu 36 araştırma incelendi ve anne babalardan gelen reddin çocuklarda kaygı ve güvensizlik hisleriyle beraber düşmanca ve saldırgan davranışları da beraberinde getirdiği gözlemlendi. Özellikle çocukluk döneminde deneyimlenene reddedilmenin acısı yetişkinlikte de beraberinde kişilerarası ilişkilerde ve romantik ilişkilerde sorunları beraberinde getiriyor. Çalışmada yapılan anketlerde çocuklara ve yetişkinlere, anne babalarının kabul-reddi derecelerinin çocuklukları boyunca ne ölçüde olduğu, kişilik özelliklerini ölçen birtakım sorularla beraber soruldu.
Çalışmayı yürüten Connecticut Üniversitesi’nden araştırmacı Ronald Rohner ayrıca sinirbilim ve psikoloji alanında yapılan çalışmaların da incelenmesi sonucu, anne baba reddinin, beyinde fiziksel acının deneyimlenmesi aktive olan aynı bölgeleri etkilediğini bulduklarını söyledi. Rohner bu konuyla ilgili: “Ne yazık ki insan fiziksel acıyı sadece bir defa deneyimlerken, böylesine bir duygusal acıyı psikolojik yönden tekrar tekrar deneyimliyor. Bu da acının uzun yıllar boyunca kişiyle beraber olmasına sebep oluyor.” diyor.
Baba sevgisi ve anne sevgisinin karşılaştırılması konusunda ise, 500’den fazla çalışmanın sonuçları, çocukların veya yetişkinlerin anne veya babadan reddi duygusal yönden aşağı yukarı aynı ölçüde deneyimlediklerini, fakat baba tarafında gelen reddin kişiliğin gelişiminde daha fazla etkisi olduğunu öne sürüyor. 13 ulustan psikoloğun çalıştığı Uluslararası Baba Kabul-Reddi Projesi’ne göre bu durumun en azından bir açıklaması var: Çocuklar veya gençler, genelde ilişkisel gücü veya itibar elinde daha çok bulundurduğuna inandığı ebeveyne daha çok dikkat ediyor. Yani bir çocuk babasının daha çok itibara sahip olduğunu düşünüyorsa, babasının kendi hayatına etkisi annesine göre daha fazla olmaktadır. Bu konu ile ilgili daha detaylı ve anlamlı sonuçlar için çalışmalar hala devam ediyor.
Araştırmacı Rohner, bu bulguların bize baba sevgisinin bireyin gelişinde ne kadar önemli bir role sahip olduğunu hatırlatması açısından önemli olduğunu düşünüyor. Ayrıca bu sonuçların babaları çocuk yetiştirme sürecinde daha fazla sürece dâhil olma anlamında motive etmesi gerektiğine inanıyor. Diğer yandan, babanın böyle bir etkisinin olması, çocuğun gelişiminde ortaya çıkan sorunlar için (en büyük belirleyici olduğuna inanılan) annenin suçlanmasını ortadan kaldırabilir.
